Madrugada Live in Salonica - 16/12/05

Έρχονται και οι διακοπές και προλαβαίνω να πάω σε καμιά συναυλία on my way home... Πήγα λοιπόν και στους Madrugada στη Θεσσαλονίκη στην Υδρόγειο, 16/12/05 (βλ. φωτογραφίες)! Οι άνθρωποι έχουν κάνει το Νορβηγία-Ελλάδα και πίσω να φαίνεται σαν ένα τσιγάρο δρόμος. Και δε μας χαλάει καθόλου! Μα καθόλου όμως... Ακόμα ένα εισητήριο κάτω από τη θήκη ενός cd.

Η αλήθεια είναι ότι το'χουν οι Νορβηγοί! Έχουν τον ήχο, τη μελαγχολία, την επιβλητικότητα. Είναι γλυκόπικροι! Αυτή είναι η λέξη, bittersweet. Από τους A-ha μέχρι τους Kings of Convenience και τους Royksopp.

Τι πρέπει να ξέρετε για αυτούς? Είναι οι: Silvert Hoyem, φωνή. Robert Buras, κιθάρα. Frode Jacobsen, μπάσο. Ξεκίνησαν από το Stokmarknes (κάπου Β. Νορβηγία) το 1993 με το όνομα Abbey's Adoption και μετακινήθηκαν στο Όσλο το 1995. Ως Madrugada, που στα Ισπανικά σημαίνει η στιγμή της ημέρας πριν το χάραμα, την άνοιξη του 1999 έβγαλαν το New Depression EP με μεγάλη επιτυχία στα Νορβηγικά ραδιόφωνα και charts. Ακολούθησε το ντεμπούτο τους Industrial Silence το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς με την επιτυχία που όλοι γνωρίζουμε! Ακολούθησε το πιο σκοτεινό και όχι και τόσο αποδεκτό The Nightly Disease (2002). To Grit (2004) και το The Deep End (2005) το οποίο έφτασε στο #1 των ελληνικών charts! Πως λοιπόν να μην έρθουν για τέσσερις συναυλίες στην Ελλάδα (Κρήτη, Θεσσαλονίκη, Αθήνα), ενώ μας επισκέφτηκαν ξανά μόλις πριν το καλοκαίρι?

Τι έπαιξαν στην γεμάτη Υδρόγειο? Λοιπόν, με τη σειρά που μου έρχονται στο μυαλό:
Strange Color Blue
Electric
Norwegian Hammerworks Corps
Black Mambo
Blood Shot Adult Commitment
Kids are on high street
On your side
Stories from the streets
Hard to come back
Sail away
και κάτι από το καινούργιο τους... Δεν έπαιξαν όμως το Salt. Και τα Lost Gospel και Elektro Vakuum που μου άρεσαν. Ότι έγραψα είναι ότι θυμάμαι. Σαφώς έπαιξαν κι άλλα. Αν κάνω κάποιο λάθος στο playlist περιμένω comments.

Παραγωγός του The Deep End ο George Drakoulias. Ποιος είναι αυτός? Έκανα λίγο googling και ακούστε συνεργασίες: Tom Petty, Black Crowes, Jayhawks, Primal Scream και αν δε κάνω λάθος Screaming Trees και Reef. Επίσης μουσικός υπεύθυνος στις ταινίες Dodgeball, Starsky & Hutch, Zoolander.

Μας υποσχέθηκαν για το μέλλον πρωτότυπα playlist για τις συναυλίες τους! Αν κατάλαβα θα έχουν έτοιμη καινούργια δουλειά πριν το Πάσχα! Αναμένουμε με ανυπομονισία. Μελανό σημείο της συναυλίας ο ανύπαρκτος εξαερισμός και η πολύωρη αναμονή μέχρι να τους απολαύσουμε. Σχετικά με τα support. Στην αρχή βγήκαν οι Ground Control. Συγχαρητήρια στον drummer! Του έδινε να καταλάβει. Πολύ καλό ήχο αλλά πρέπει να έχεις λόγο που τα σπας. Αλλιώς άστο ως είναι. Μη το κουράζεις. Άποψή μου. Όσο για τον δεύτερο του οποίου το όνομα μου διαφεύγει έχω να πω πολλά. Η αμερικανιά προσωποποιημένη. Ο τύπος βγήκε ντυμένος σαν τον Κροκοδειλάκια με diet coke ανά χείρας! Που 'πα ρε έτσι? Έπιασε τη δωδεκάχορδη κιθάρα του και ως άλλος Bob Dylan στα νιάτα του άρχιζε να παίζει folk. Κάθε τραγούδι που έλεγε είχε στοίχο εμπνευσμένο από κάποιο fucked-up φιλαράκι του. Και είχε πολλά fucked-up φιλαράκια ο άτιμος! H ώρα περνούσε όσπου μας ενημέρωσε ότι το επόμενο τραγούδι το έγραψε για τον εαυτό του που... guess what? Σωστά! Είναι fucked-up! Μας άφησε με ένα τραγούδι acapela ραπάροντας με ύφος RnB τραγουδιστή... Βρε τον Κροκοδειλάκια! Να 'ναι καλά που μας έκανε και γελάσαμε πάλι.

Μετά πολύ ώρα βγήκαν οι Madrugada. Επιτέλους! Λύτρωση! Μα τι φωνή έχει ο τύπος?!? Είναι δυνατόν να βγει τέτοιος όγκος από εκείνον τον λεπτό φαλακρό άνθρωπο...?