Ταινίες, όνειρα και jazz

Σουρεαλισμός και μακαρόνια. Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό? Τελικά, σκατά! Καλά τα είδα στον ύπνο μου. Όχι δε παίζω. Στ’αρχίδια μου κιόλας. Άλλωστε δεν έχω μπάλα. Η μπάλα έχει φύγει μακριά από μένα. Στη Γερμανία! Όλοι εκεί είναι. Κρίμα να είμαι απ’έξω. Δε κάνω χάρες, δε θέλω χάρες. Shut the fuck up! Εγώ ξέρω, εσύ αρχίδια ξέρεις τελικά. Και για σκατάς γαμάτος είμαι. Τουλάχιστον είμαι str8. Αν και προτιμώ την Cool Water και όχι τα ποταμάκια. Θέλω το κύμα εγώ! Come have a crash on me! Φενγκ σούι και μ*λ*κίες! Έχουμε βρει εκατό χιλιάδες τρόπους για να φτάσουμε. Πάντα όμως η ευθεία είναι ο συντομότερος. Και μη μου αρχίσετε τα περί Ιθάκης. Ιθάκη είναι τα κυπαρίσια. Απ’όσο ξέρουμε τουλάχιστον. 10 χρόνια του πήρε του άλλου και πήγε σε όλη τη Μεσόγειο. Εγώ όμως έχω κι αλλού να πάω. Τέλοσπάντων. Mundial! Η στρογγυλή θεά. Όση πήραν εφημερίδα τις προάλλες ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Yeah, baby! I may select you... Και έκοψα νωρίς το ποδόσφαιρο να φανταστείς. Στην τετάρτη ή πέμπτη δημοτικού. Πλακώθηκα με έναν στον ξύλο για τη μικρότητά του σε συνδιασμό με το επιτηδευμένο. Τώρα πίνουμε μπύρες μαζί όταν βρισκόμαστε. Τα είχα τα φόντα από τότε. Έχω φύγει μπροστά όμως τώρα. Μη μου πεις πως τερμάτισες. Έβλεπα Fun with Dick & Jane χθες με τον κολλητούλη. Τελικά στις πιο άκυρες ταινίες ακούς κάποια πράγματα, απίστευτα. Η καλύτερη θεραπεία είναι η καθαρή συνείδηση, λέει. “Σταμάτα επιτέλους αυτό που κάνεις αμέσως πιτσιρίκα!” Αν σε χρειαστώ ξέρω που να σε βρω. Και τι του λέει? Βρήκα έναν φαλάκρα τραπεζίτη και θα μείνουμε μαζί. “Με τον φαλάκρα?”. Πλάκα κάνεις! Κι εγώ θα σε πιάσω όμηρο και θα τον βάλω να πληρώσει λίτρα για σένα, για να μάθεις. Μπορεί να φας και καμιά σφαλιάρα. Στο διάλειμα όλα αυτά. Αλλά το πρόβλημα είναι δικό σου. Το έχω κάνει κι εγώ αυτό. Και πίστεψέ με δεν είναι ότι καλύτερο. Διαβάζω σε ανδρικό cosmo περιοδικό: “Πέσε από γκρεμό, πάλεψε με αρκούδα, φάε μαχαιριά... και ζήσε”. Εγώ κούτσαινα αλλά τώρα περπατάω πάλι κανονικά. Γι’αυτό μη μου τους κύκλος τάραττε! Όταν εγώ έκανα ζιγκ-ζαγκ από τα χειρότερα ποτά, κάποιοι δεν έκαναν ούτε καν κύκλους. Απλά περιστρέφονταν γύρω από τον εαυτό τους. Γι’αυτό σου λέω. Άσε τους πληθυντικούς. Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι. 1234569. Δε κάνω χάρες, δε θέλω χάρες. Εδώ και τώρα. Τώρα ψάχνουν νομίσματα. Θέλει να ζωγραφίσει κύκλους γύρω τους. Σαν το παιδάκι στο “The Ring”. Όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά. Χεχε. Τι γελάς ρε? Τα θες πολλά ή απλώς γυαλιστερά. Όπως και να έχει δεν έχω ούτε τα μεν ούτε τα δε. Και μετά σου λένε για πίστη. Περισσότερα ATM υπάρχουν παρά εκκλησίες. Κι αν κάποιοι πηγαίνουν στα ΑΤΜ να προσκυνήσουν δε με πειράζει καθόλου. Κάπως θα βρω τον τρόπο να απέχω αλλά να παραμένω ενήμερος. Πρέπει να μαζεύεις τον αφρό από πάνω. Όπως οι κρητικοί όταν κάνουν γαμοπίλαφο. Υπάρχει βέβαια πάντα κι ο διαβήτης. Μα προφανώς είναι μαθητικό το πρόβλημα. Όποιος έχει πιο πολλά κερδίζει. Για να κερδίσεις όμως πρέπει να ξέρεις μάρκετινγκ. Διαβάστε το “Ε” από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Είπα λοιπόν να κάνω σεμινάρια. Καλά πάω, παίζει να πάρω και πτυχίο αν κρατήσω για πολύ ώρα πατημένο το backspace. Μπα μωρέ κρίμα είναι. Θέλω το “know-how”. Για μένα. Γιατί δε μπορείς να λες πως δε ασχολείσαι με λεπτομέριες αλλά μόνο με τα μεγάλα προβλήματα. Αυτά τα κάνει η Πανσπουδαστική. Θέλω το μεγαλύτερο πλάνο. Όλο το κάδρο. Άλλωστε πάρε χαμπάρι πως δεν υπάρχει ιδανικός χάρτης. Που και να υπήρχε είναι άχρηστος. Που να σας εξηγώ τώρα γιατί. Υπάρχει μία θεωρία από πίσω. Τέτοια πράγματα θέλω. Θέλω θεωρίες, ιστορίες, παραδείγματα, αστεία. Και μετά ποιος με πιάνει. Μεχρι να βρω το νέο δάχτυλο... Αλλά και πάλι, κρίμα ρε γ*μώτο. Γκαντεμιά? Όχι! Δε πιστεύω σ’αυτά. Μοίρα και αηδίες. Βλακεία? Δεκτό! Και είμαι χείμαρος, είμαι jazz...

Featured Song: Catherine Zeta-Jones, Renée Zellweger, Taye Diggs & Cast | Overture/And All That Jazz