Παιχνίδι, φλερτ, μελό, συναισθήματα, έρωτας, έλξη, επιλογή, περσόνες, αντιπρόσωπος κ.α.

Αυτό το post το έχω στο laptop από το Σάββατο. Το πιάνω κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο και το γράφω, μετά το σβίνω, αλλάζω σειρά στις παραγράφους, μετατροπές γενικότερα. Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου αλλά δε μπορώ να τα βάλω σε σειρά ώστε να βγάζουν νόημα. Για να με βοηθήσω να συγκεντρωθώ έγραψα πάνω πάνω: “ What’s the topic really? Think the topic! Think! Think! Think!”. Αλλά τζίφος, τίποτα, nada... Συνεχίζει να είναι συγκεχυμένο. Λέξεις όπως, παιχνίδι, φλερτ, μελό, συναισθήματα, έρωτας, έλξη, επιλογή, περσόνες, αντιπρόσωπος κ.α. έρχονται στο κεφάλι μου αλλά δε βγάζω άκρη. Δε μπορώ ακόμα να τα συνδέσω όλα μαζί. Κι όμως συνδέονται... Κι όμως γυρίζει! Είμαι σε καλό δρόμο.

Και γιατί όλα αυτά? Το Σάββατο λοιπόν πέτυχα ένα γνωστό φιλαράκι σε ένα club, ο οποίος προσπαθούσε να κάνει κατάσταση με ένα συμπαθητικό κοριτσάκι. Και η κατάσταση έπρεπε να γίνει εκείνο το βράδυ καθότι η πιτσιρίκα έφευγε τις επόμενες μέρες. Δε πήγαινε όμως καλά το πράγμα. Είδε λοιπόν που τον κοιτούσα με ένα ύφος που έλεγε: "Μα τι κάνεις ρε μαλάκα?!?", οπότε με πλησίασε καθώς η μικρή "έπαιζε" με μερικούς μεθυσμένους νεανίες. Το φιλαράκι μου είχε ψυχολογία: "Τι να κάνω ρε μαλάκα? Δε τη βλέπεις? Άστα είμαι μες στα νεύρα...". Του είπα δυο-τρία, πέντε πραγματάκια και του έσκασα τη φιλική καρπαζιά, αυτή που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα λίγο πριν περάσεις σε κατάσταση αμόκ. Δε θα έχει σημασία τι μου είπε και τι του είπα. Σημασία έχει ότι μετά το σύντομο διάλογο, πήγε και της μίλησε. Αυτή τη φορά με το σωστό ύφος. Μετά από λίγο ήταν αγκαλίτσα. Τους είδα να φεύγουν και μαζί οπότε χάρηκα! :)

Προσπαθώ λοιπόν να βάλω μία σειρά σε αυτό το παράδοξο! Ο τύπος έκανε αυτό που νόμιζε "σωστό", η τύπισα τον έφτηνε. Έφαγε τη καρπαζιά, πήγε έκανε αυτό που νόμιζε "λάθος" και τσουπ! Φεύγει με τη γκόμενα!

Παιχνίδι, φλερτ: Είσαι στο μπαρ λοιπόν και πίνεις τα ποτάκια σου. Ιδανικό μέρος για νέες γνωριμίες. Λίγο το αλκοόλ, λίγο ο καπνός, λίγο ο χαμηλός φωτισμός, λίγο η μουσική, πολύ η διάθεση. Η νύχτα άλλωστε μεγενθύνει τα συναισθήματα και κρίβει τις ατέλειες. Κοιτάς λοιπόν το στόχο, ο στόχος ανταποδίδει και εκεί αρχίζει το “παιχνίδι”. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. It’s just a game we like to play...

Μελό, συναισθήματα, έρωτας: Το καλό που σου θέλω είναι να έχεις το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου. Άλλο το παιχνίδι, άλλο τα αισθήματα. Δε θέλω να ακούω σαχλαμάρες του τύπου: “Με το που την είδα, την ερωτεύτηκα”. Σώπα ρε μεγάλε! Έρωτας? Αυτός έρχεται αργότερα... Πως είναι δυνατόν άλλωστε να ερωτευτείς μια εικόνα? Κι εμένα μου αρέσει η Αφροδίτη της Μύλου αλλά δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της. Και η Siena Miller μ’αρέσει αλλά δεν θα πω: “Έχω δαγκώσει τη λαμαρίνα”. Άλλο έλξη, άλλο έρωτας. Και η έλξη που νιώθουμε για κάποιον δεν είναι κάτι που επιλέγουμε. Δε νομίζω ότι σκέφτηκε κανείς ποτέ: “Τώρα γι’αυτή να νιώσω έλξη? Δε γα***** ας νιώσω!”. Όχι! Απλά συμβαίνει! Γιατί και πως, τι να σας πω. Δείτε και κανένα ντοκυμαντέρ στο Discovery.

Έλξη: Η έλξη δεν είναι επιλογή μας. Κάποιος ερευνητής είπε πως όταν βλέπουμε κάποιον άνθρωπο, το υποσυνείδητό μας ξέρει αν υπάρχει έλξη μέσα σε ένα τρίτο του δευτερολέπτου. Βλέπεις λοιπόν μία πολύ όμορφη κυρία. Για τέτοιες μιλάμε. Κυρίες. Νιώθεις έλξη. Ένα να θυμάσαι. Το ότι δεν έχουμε έλεγχο πάνω στην έλξη, είναι και καλό και κακό. Όταν λοιπόν πλησιάζεις τον στόχο που λέγαμε να ξέρεις πως αν δε σε βρει ελκυστικό από την αρχή τότε δε μπορείς να κάνεις και πολλά γι’αυτό. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Αν όμως από την άλλη σε βρεί ελκυστικό, τότε αυτή δε μπορεί να κάνει και πολλά γι’αυτό.

Αντιπρόσωποι: Πάντα να έχετε υπόψην σας πως όταν γνωρίζετε κάποια οπουδήποτε, στην ουσία δε γνωρίζετε την ίδια αλλά τον αντιπρόσωπό της. Το ίδιο ισχύει αντίστοιχα για τους άντρες. Ακριβώς. Γνωρίζετε τον καλύτερο εαυτό τους, όχι την ίδια. Γνωρίζετε το πόσο καλή-σωστή εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι. Σίγουρα όμως όχι την ίδια. Γι’αυτό μη ξεχνιέστε, μη χαλαρώνετε και μην ξεγελιέστε. Είπαμε, it’s just a game we like to play...

Περσόνες: Μία γυναίκα θα επιστρατεύσει τα γελάκια, τις σέξι ματιές, το στήθος της, το νάζι. Ένας άντρας θα δώσει λίγο μπάσο στη φωνή του, θα πετάξει δυο-τρεις έξυπνες ατάκες, και θα χαμογελάσει με αυτοπεποίθηση. Και δεν είναι καθόλου κακό και σίγουρα καθόλου κατακριτέο. Κάθε άλλο. Έτσι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Άλλωστε όλοι το κάνουμε. Προσπαθούμε να δείξουμε όσο πιο καλοί γίνεται. Δημιουργούμε μία περσόνα αρεστή. Με τις δικές μας πινελιές βέβαια, αλλά δε παύει να είναι κάτι που κάνουμε και βάζουμε ανάμεσα στον άλλον και τον εαυτό μας. Σαν ένα στρώμα προσωπικότητας για ασφάλεια. Είμαστε όμως έτσι όλο το 24ωρο? Δε θα το’λεγα. Έχουμε τις καλές μας στιγμές, έχουμε και τις κακές.

Κανείς λοιπόν δεν είναι τέλειος, ούτε καν εμείς...

Appendix: Για πόσες νιώθετε έλξη? Με πόσες από αυτές θα θέλατε να έχετε σχέση? Με πόσες από αυτές που έμειναν είστε ερωτεύμενος? Καμία ίσως? Ναι ήμουν ερωτευμένος κατά καιρούς, όχι όμως δεν είμαι ερωτευμένος με την άγνωστη hot κουκλάρα που κάθεται απέναντι στο μπαρ και ρουφάει τα σφηνάκια το ένα μετά το άλλο λες και είναι το αντίδοτο για την αγαμία. Νιώθω έλξη όμως...

ΥΓ: Το ξέρω ότι δε βγάζει νόημα το post, αλλά θα σπάσει το κεφάλι μου αν δε τα βγάλω. Πρέπει να βρω κι εγώ μία κιβωτό στοχασμών σαν αυτή που είχε ο Dumbledore στο Harry Potter... Έψαξα στο eBay αλλά τίποτα. Μήπως να αρκεστώ σε μία αντζέντα?

Συνεχίζεται...

Featured Song: Diana Krall | Love Me Like A Man