Έχω μάθει να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή

Σαββατόβραδο, ξημερώματα Κυριακής. Ώρα 5:17πμ. Σήμερα γύρισε Σάμο ένα καλό φιλαράκι. Μετά από πολλές ώρες ταξίδι είχε το κουράγιο να πάμε για ποτάκι. Να τα πούμε... Ε, τα είπαμε λοιπόν. Μου είπε τα δικά του, του είπα τα δικά μου. Έδειξε ο ένας στον άλλο κατανόηση. Τα συζητήσαμε, γελάσαμε, τα ήπιαμε, χορέψαμε, σχολιάσαμε τους πάντες και τις πάντες, γκομενίσαμε, τραγουδήσαμε τον πόνο μας, καφριλιάσαμε. Ξέρετε... αντρικές μαλακίες.

Στο ταξί του γυρισμού ρώτησα πως πάει η κίνηση από κόσμο και πήρα την αναμενώμενη απάντηση, ότι δηλαδή κάθε πέρυσι και καλύτερα. Στο ράδιο έπαιζε χαμηλόφωνα “θα γίνω δυναμίτης απόψε στο κορμί της”. Τσαλίκης αν δεν κάνω λάθος, καθότι τα ελληνικά σκυλοσουξεδάκια δεν είναι το ατού μου.

Το ταξί με άφησε στην διασταύρωση στο περίπτερο ως συνήθως. Η μπαλκονόπορτα του σπιτιού μου ανοιχτή όπως πάντα, όλο το καλοκαίρι. Γυρίζοντας πρόσεξα πως το φως στο μπροστά δωμάτιο ήταν αναμένο. Και κάπου εδώ αρχίζει η φαντασίωση. Μία φαντασίωση παλιά που πλέον έχει γίνει συνήθεια κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι. Πως κάποια έχει μπει από τη μπαλκονόπορτα και κοιμάται στο κρεβάτι μου. Όχι κάμοια τυχαία. Μιλώ για την μία. Να μπω σπίτι και να μείνω κάγκελο. Να μου πάρει κανένα πεντάλεπτο να συνέλθω και να ξαπλώσω δίπλα της ενώ αυτή κοιμάται ήδη. Να με καταλάβει, να γυρίσει να μου πει: “άργησες...”. Να της πω: “μου έλειψες”. Να την πάρω στην αγκαλιά μου με τρυφερότητα και αυτή να κουλουριαστεί ακόμη περισσότερο. Να τη φιλήσω στο μάγουλο και να της πω: “καληνύχτα”. Να μην πούμε τίποτα άλλο, και να αποκοιμηθούμε με ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και ευτυχίας.

Καληνύχτα μωρό μου...

Featured Song: Amii Stewart | It's Fantasy