Αυτό το post το έχω στο laptop από το Σάββατο. Το πιάνω κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο και το γράφω, μετά το σβίνω, αλλάζω σειρά στις παραγράφους, μετατροπές γενικότερα. Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου αλλά δε μπορώ να τα βάλω σε σειρά ώστε να βγάζουν νόημα. Για να με βοηθήσω να συγκεντρωθώ έγραψα πάνω πάνω: “ What’s the topic really? Think the topic! Think! Think! Think!”. Αλλά τζίφος, τίποτα, nada... Συνεχίζει να είναι συγκεχυμένο. Λέξεις όπως, παιχνίδι, φλερτ, μελό, συναισθήματα, έρωτας, έλξη, επιλογή, περσόνες, αντιπρόσωπος κ.α. έρχονται στο κεφάλι μου αλλά δε βγάζω άκρη. Δε μπορώ ακόμα να τα συνδέσω όλα μαζί. Κι όμως συνδέονται... Κι όμως γυρίζει! Είμαι σε καλό δρόμο.
Και γιατί όλα αυτά? Το Σάββατο λοιπόν πέτυχα ένα γνωστό φιλαράκι σε ένα club, ο οποίος προσπαθούσε να κάνει κατάσταση με ένα συμπαθητικό κοριτσάκι. Και η κατάσταση έπρεπε να γίνει εκείνο το βράδυ καθότι η πιτσιρίκα έφευγε τις επόμενες μέρες. Δε πήγαινε όμως καλά το πράγμα. Είδε λοιπόν που τον κοιτούσα με ένα ύφος που έλεγε: "Μα τι κάνεις ρε μαλάκα?!?", οπότε με πλησίασε καθώς η μικρή "έπαιζε" με μερικούς μεθυσμένους νεανίες. Το φιλαράκι μου είχε ψυχολογία: "Τι να κάνω ρε μαλάκα? Δε τη βλέπεις? Άστα είμαι μες στα νεύρα...". Του είπα δυο-τρία, πέντε πραγματάκια και του έσκασα τη φιλική καρπαζιά, αυτή που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα λίγο πριν περάσεις σε κατάσταση αμόκ. Δε θα έχει σημασία τι μου είπε και τι του είπα. Σημασία έχει ότι μετά το σύντομο διάλογο, πήγε και της μίλησε. Αυτή τη φορά με το σωστό ύφος. Μετά από λίγο ήταν αγκαλίτσα. Τους είδα να φεύγουν και μαζί οπότε χάρηκα! :)
Προσπαθώ λοιπόν να βάλω μία σειρά σε αυτό το παράδοξο! Ο τύπος έκανε αυτό που νόμιζε "σωστό", η τύπισα τον έφτηνε. Έφαγε τη καρπαζιά, πήγε έκανε αυτό που νόμιζε "λάθος" και τσουπ! Φεύγει με τη γκόμενα!
Παιχνίδι, φλερτ: Είσαι στο μπαρ λοιπόν και πίνεις τα ποτάκια σου. Ιδανικό μέρος για νέες γνωριμίες. Λίγο το αλκοόλ, λίγο ο καπνός, λίγο ο χαμηλός φωτισμός, λίγο η μουσική, πολύ η διάθεση. Η νύχτα άλλωστε μεγενθύνει τα συναισθήματα και κρίβει τις ατέλειες. Κοιτάς λοιπόν το στόχο, ο στόχος ανταποδίδει και εκεί αρχίζει το “παιχνίδι”. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. It’s just a game we like to play...
Μελό, συναισθήματα, έρωτας: Το καλό που σου θέλω είναι να έχεις το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου. Άλλο το παιχνίδι, άλλο τα αισθήματα. Δε θέλω να ακούω σαχλαμάρες του τύπου: “Με το που την είδα, την ερωτεύτηκα”. Σώπα ρε μεγάλε! Έρωτας? Αυτός έρχεται αργότερα... Πως είναι δυνατόν άλλωστε να ερωτευτείς μια εικόνα? Κι εμένα μου αρέσει η Αφροδίτη της Μύλου αλλά δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της. Και η Siena Miller μ’αρέσει αλλά δεν θα πω: “Έχω δαγκώσει τη λαμαρίνα”. Άλλο έλξη, άλλο έρωτας. Και η έλξη που νιώθουμε για κάποιον δεν είναι κάτι που επιλέγουμε. Δε νομίζω ότι σκέφτηκε κανείς ποτέ: “Τώρα γι’αυτή να νιώσω έλξη? Δε γα***** ας νιώσω!”. Όχι! Απλά συμβαίνει! Γιατί και πως, τι να σας πω. Δείτε και κανένα ντοκυμαντέρ στο Discovery.
Έλξη: Η έλξη δεν είναι επιλογή μας. Κάποιος ερευνητής είπε πως όταν βλέπουμε κάποιον άνθρωπο, το υποσυνείδητό μας ξέρει αν υπάρχει έλξη μέσα σε ένα τρίτο του δευτερολέπτου. Βλέπεις λοιπόν μία πολύ όμορφη κυρία. Για τέτοιες μιλάμε. Κυρίες. Νιώθεις έλξη. Ένα να θυμάσαι. Το ότι δεν έχουμε έλεγχο πάνω στην έλξη, είναι και καλό και κακό. Όταν λοιπόν πλησιάζεις τον στόχο που λέγαμε να ξέρεις πως αν δε σε βρει ελκυστικό από την αρχή τότε δε μπορείς να κάνεις και πολλά γι’αυτό. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Αν όμως από την άλλη σε βρεί ελκυστικό, τότε αυτή δε μπορεί να κάνει και πολλά γι’αυτό.
Αντιπρόσωποι: Πάντα να έχετε υπόψην σας πως όταν γνωρίζετε κάποια οπουδήποτε, στην ουσία δε γνωρίζετε την ίδια αλλά τον αντιπρόσωπό της. Το ίδιο ισχύει αντίστοιχα για τους άντρες. Ακριβώς. Γνωρίζετε τον καλύτερο εαυτό τους, όχι την ίδια. Γνωρίζετε το πόσο καλή-σωστή εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι. Σίγουρα όμως όχι την ίδια. Γι’αυτό μη ξεχνιέστε, μη χαλαρώνετε και μην ξεγελιέστε. Είπαμε, it’s just a game we like to play...
Περσόνες: Μία γυναίκα θα επιστρατεύσει τα γελάκια, τις σέξι ματιές, το στήθος της, το νάζι. Ένας άντρας θα δώσει λίγο μπάσο στη φωνή του, θα πετάξει δυο-τρεις έξυπνες ατάκες, και θα χαμογελάσει με αυτοπεποίθηση. Και δεν είναι καθόλου κακό και σίγουρα καθόλου κατακριτέο. Κάθε άλλο. Έτσι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Άλλωστε όλοι το κάνουμε. Προσπαθούμε να δείξουμε όσο πιο καλοί γίνεται. Δημιουργούμε μία περσόνα αρεστή. Με τις δικές μας πινελιές βέβαια, αλλά δε παύει να είναι κάτι που κάνουμε και βάζουμε ανάμεσα στον άλλον και τον εαυτό μας. Σαν ένα στρώμα προσωπικότητας για ασφάλεια. Είμαστε όμως έτσι όλο το 24ωρο? Δε θα το’λεγα. Έχουμε τις καλές μας στιγμές, έχουμε και τις κακές.
Κανείς λοιπόν δεν είναι τέλειος, ούτε καν εμείς...
Appendix: Για πόσες νιώθετε έλξη? Με πόσες από αυτές θα θέλατε να έχετε σχέση? Με πόσες από αυτές που έμειναν είστε ερωτεύμενος? Καμία ίσως? Ναι ήμουν ερωτευμένος κατά καιρούς, όχι όμως δεν είμαι ερωτευμένος με την άγνωστη hot κουκλάρα που κάθεται απέναντι στο μπαρ και ρουφάει τα σφηνάκια το ένα μετά το άλλο λες και είναι το αντίδοτο για την αγαμία. Νιώθω έλξη όμως...
ΥΓ: Το ξέρω ότι δε βγάζει νόημα το post, αλλά θα σπάσει το κεφάλι μου αν δε τα βγάλω. Πρέπει να βρω κι εγώ μία κιβωτό στοχασμών σαν αυτή που είχε ο Dumbledore στο Harry Potter... Έψαξα στο eBay αλλά τίποτα. Μήπως να αρκεστώ σε μία αντζέντα?
Συνεχίζεται...
Featured Song:
Diana Krall | Love Me Like A Man
Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να γράφουν βιβλία, άνθρωποι που τους αρέσει να διαβάζουν βιβλία και άνθρωποι που τους αρέσει να πουλάνε βιβλία. Εσείς λοιπόν τι είστε? Συγγραφέας, αναγνώστης ή βιβλιοπώλης?
Ε ναι λοιπόν, είμαι και επίσημα πλέον καμένος. Κι όχι μόνο στην καρδιά και τη ψυχή αλλά τώρα και σε ατομική συσκευασία για την επιδερμίδα σας. Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο το άσμα της Καίτης:
Dear 
Σουρεαλισμός και μακαρόνια. Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό? Τελικά, σκατά! Καλά τα είδα στον ύπνο μου. Όχι δε παίζω. Στ’αρχίδια μου κιόλας. Άλλωστε δεν έχω μπάλα. Η μπάλα έχει φύγει μακριά από μένα. Στη Γερμανία! Όλοι εκεί είναι. Κρίμα να είμαι απ’έξω. Δε κάνω χάρες, δε θέλω χάρες. Shut the fuck up! Εγώ ξέρω, εσύ αρχίδια ξέρεις τελικά. Και για σκατάς γαμάτος είμαι. Τουλάχιστον είμαι str8. Αν και προτιμώ την Cool Water και όχι τα ποταμάκια. Θέλω το κύμα εγώ! Come have a crash on me! Φενγκ σούι και μ*λ*κίες! Έχουμε βρει εκατό χιλιάδες τρόπους για να φτάσουμε. Πάντα όμως η ευθεία είναι ο συντομότερος. Και μη μου αρχίσετε τα περί Ιθάκης. Ιθάκη είναι τα κυπαρίσια. Απ’όσο ξέρουμε τουλάχιστον. 10 χρόνια του πήρε του άλλου και πήγε σε όλη τη Μεσόγειο. Εγώ όμως έχω κι αλλού να πάω. Τέλοσπάντων. Mundial! Η στρογγυλή θεά. Όση πήραν εφημερίδα τις προάλλες ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Yeah, baby! I may select you... Και έκοψα νωρίς το ποδόσφαιρο να φανταστείς. Στην τετάρτη ή πέμπτη δημοτικού. Πλακώθηκα με έναν στον ξύλο για τη μικρότητά του σε συνδιασμό με το επιτηδευμένο. Τώρα πίνουμε μπύρες μαζί όταν βρισκόμαστε. Τα είχα τα φόντα από τότε. Έχω φύγει μπροστά όμως τώρα. Μη μου πεις πως τερμάτισες. Έβλεπα Fun with Dick & Jane χθες με τον κολλητούλη. Τελικά στις πιο άκυρες ταινίες ακούς κάποια πράγματα, απίστευτα. Η καλύτερη θεραπεία είναι η καθαρή συνείδηση, λέει. “Σταμάτα επιτέλους αυτό που κάνεις αμέσως πιτσιρίκα!” Αν σε χρειαστώ ξέρω που να σε βρω. Και τι του λέει? Βρήκα έναν φαλάκρα τραπεζίτη και θα μείνουμε μαζί. “Με τον φαλάκρα?”. Πλάκα κάνεις! Κι εγώ θα σε πιάσω όμηρο και θα τον βάλω να πληρώσει λίτρα για σένα, για να μάθεις. Μπορεί να φας και καμιά σφαλιάρα. Στο διάλειμα όλα αυτά. Αλλά το πρόβλημα είναι δικό σου. Το έχω κάνει κι εγώ αυτό. Και πίστεψέ με δεν είναι ότι καλύτερο. Διαβάζω σε ανδρικό cosmo περιοδικό: “Πέσε από γκρεμό, πάλεψε με αρκούδα, φάε μαχαιριά... και ζήσε”. Εγώ κούτσαινα αλλά τώρα περπατάω πάλι κανονικά. Γι’αυτό μη μου τους κύκλος τάραττε! Όταν εγώ έκανα ζιγκ-ζαγκ από τα χειρότερα ποτά, κάποιοι δεν έκαναν ούτε καν κύκλους. Απλά περιστρέφονταν γύρω από τον εαυτό τους. Γι’αυτό σου λέω. Άσε τους πληθυντικούς. Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι. 1234569. Δε κάνω χάρες, δε θέλω χάρες. Εδώ και τώρα. Τώρα ψάχνουν νομίσματα. Θέλει να ζωγραφίσει κύκλους γύρω τους. Σαν το παιδάκι στο “The Ring”. Όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά. Χεχε. Τι γελάς ρε? Τα θες πολλά ή απλώς γυαλιστερά. Όπως και να έχει δεν έχω ούτε τα μεν ούτε τα δε. Και μετά σου λένε για πίστη. Περισσότερα ATM υπάρχουν παρά εκκλησίες. Κι αν κάποιοι πηγαίνουν στα ΑΤΜ να προσκυνήσουν δε με πειράζει καθόλου. Κάπως θα βρω τον τρόπο να απέχω αλλά να παραμένω ενήμερος. Πρέπει να μαζεύεις τον αφρό από πάνω. Όπως οι κρητικοί όταν κάνουν γαμοπίλαφο. Υπάρχει βέβαια πάντα κι ο διαβήτης. Μα προφανώς είναι μαθητικό το πρόβλημα. Όποιος έχει πιο πολλά κερδίζει. Για να κερδίσεις όμως πρέπει να ξέρεις μάρκετινγκ. Διαβάστε το “Ε” από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Είπα λοιπόν να κάνω σεμινάρια. Καλά πάω, παίζει να πάρω και πτυχίο αν κρατήσω για πολύ ώρα πατημένο το backspace. Μπα μωρέ κρίμα είναι. Θέλω το “know-how”. Για μένα. Γιατί δε μπορείς να λες πως δε ασχολείσαι με λεπτομέριες αλλά μόνο με τα μεγάλα προβλήματα. Αυτά τα κάνει η Πανσπουδαστική. Θέλω το μεγαλύτερο πλάνο. Όλο το κάδρο. Άλλωστε πάρε χαμπάρι πως δεν υπάρχει ιδανικός χάρτης. Που και να υπήρχε είναι άχρηστος. Που να σας εξηγώ τώρα γιατί. Υπάρχει μία θεωρία από πίσω. Τέτοια πράγματα θέλω. Θέλω θεωρίες, ιστορίες, παραδείγματα, αστεία. Και μετά ποιος με πιάνει. Μεχρι να βρω το νέο δάχτυλο... Αλλά και πάλι, κρίμα ρε γ*μώτο. Γκαντεμιά? Όχι! Δε πιστεύω σ’αυτά. Μοίρα και αηδίες. Βλακεία? Δεκτό! Και είμαι χείμαρος, είμαι jazz...
Τις τελευταίες μέρες παρατηρώ μία αυξημένη κινητικότητα στη blogόσφαιρα γύρω από θέματα σχέσεων, έρωτα και χωρισμού. Τι παίχτηκε ρε παίδες? Έπεσε καμιά επιδυμία? Ή μήπως είναι το καλοκαίρι και χαλαρώσαν τα ήθη? Κανένας ευτυχισμένος ερωτευμένος εκεί έξω? Κάποιος να μας θυμίσει πως είναι όταν όλα είναι τόσο χαριτωμένα ωραία? Κάποιος να μας βγάλει από τα διλήμματα? Κάποιος να μας καθησυχάσει? Να μας πει: “Ψάξε, είναι κάπου εκεί έξω”, “Που ακριβώς?”, “Δε ξέρω, εγώ το βρήκα πάντως”. Ωραία απάντηση. Τώρα μας φώτισες! Κάποιος να μας ενθαρρύνει? Άντε εγώ θα σας τα λέω τι να μας πείτε?
Ή αλλιώς η παραβολή του έξυπνου χρηματιστή. Ή αλλιώς beginners' guide to stock market. Μιλάει για το πως πολύ έξυπνοι άνθρωποι προσκολούνται στην ορθότητά τους αγνοώντας την πραγματικότητα. Και πάει κάπως έτσι...
Το post που συντάραξε τις γυναίκες της blogοσφαιρας. Δώδεκα Λόγοι για να με Κρατήσεις Σφιχτά Πάνω σου [reference | λύσιππος εποίησεν]
“Πόσο σημαντικό είναι το sex σε μία σχέση?” Αυτή η ερώτηση μου τέθηκε σήμερα στο διαγώνισμα... :-)
Τα νέα βιντεάκια της Apple είναι εδώ. Το Touche πιστεύω είναι από τα πιο πετυχημένα... :)
Και την πατήσαμε για τα καλά. Τόσο καλά που καλύτερα δε γίνεται! Μήπως αν γίνω καλύτερος? Ίσως, αν σταματήσω τις κρεπάλες και βάλω λίγο κεφάλι μέσα. Όχι να βάλω μέσα στο κεφάλι πάντως. Γιατί αυτό είναι ήδη πλήρες. Βρίσκεται υπό 24ωρο brainstorm. Και φοβάμαι μήπως βρέξει. Αλλά είπαμε! First things first! Τίποτα δεν έγινε μέσα σε μία μέρα. Ούτε καν η Ρώμη. Μικρά μικρά βήματα προς την ευτυχία. Αυτό είναι όλο. Πριν αρχίσουν τα δραστικά μέτρα...
Όσα φέρνει η στιγμή δε τα φέρνει ο χρόνος όλος... Το Σάββατο που πέρασε χτυπάει το τηλέφωνο. Μεσημεράκι πρέπει νά'τανε. Το σηκώνω. "Παρακαλώ?". "Ετοιμάσου! Περνάω σε ένα τέταρτο να πάμε βόλτα με το φουσκωτό. Και που'σαι? Σβέλτα ε!". "Εεεεεεε, ναι οκ. Θα είμαι έτοιμος."
Συμβουλή: Αν ποτέ πάτε να πηδήξετε από βάρκα σε βάρκα προσοχή στο διάκενο. Δεν είναι σταθερό! Αυξάνεται από τη στιγμή που περάσεις το ένα πόδι στην άλλη βάρκα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Το ένα πόδι στην ανατολή, το άλλο στη δύση κι εσύ στη θάλασσα.
Και σας ρωτάω... Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να γυρίζεις σπίτι μετά από μία ωραία καλοκαιρινή έξοδο, να βάλεις τις πυτζάμες σου, jazz να παίζει στο δίπλα δωμάτιο και να ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου παρέα με gin+tonic?
Επιτέλους! Είναι και τυπικά πλέον καλοκαίρι και... High Fidelity Show Goes Holidays! Αλλάξαμε όπως βλέπετε και βάλαμε τα καλοκαιρινά μας! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι σε όλους! Πάω για μπάνιο!
